Di zaman bahari, Allah mambari makan nang nyaman-nyaman ka urang nang lapar sampai kanyang sadangkan Allah manyuruh urang-urang nang sugih bajauh mambawa sapuluh jari haja.
Cilakalah bubuhan ikam nang wayahini kakanyangan, kaina ikam cagar kalaparan. Cilakalah bubuhan ikam nang wayahini tatawa. Kaina ikam cagar basadih wan manangis.
Basujut ai Ibrahim lalu tatawa lantaran rasa kada mungkin. “Masih kawalah urang nang sudah baumur saratus tahun nang kaya aku ni baulihi anak? Lawan pulang, biniku sudah baumur sambilan puluh tahun. Mana kawa inya maranakakan anak?” ujar Ibrahim bapandir saurangan.
Wayah itu, Nabi Isa manjanaki pangikut-pangikut Sidin, lalu baucap, “Bahimunglah bubuhan ikam nang miskin, lantaran bubuhan ikam sudah manjadi anggota karajaan Allah.