“Maka ujar ampun kabun tadi, ‘Kaya apa lagilah aku ni? Wayah ini, anak tunggal-Ku nang kusayangi, nang cagar kukirim lawan nang tukang-tukang [karun/kabun] tu nah. Pasti bubuhannya mahurmatinya, lalu manjulung bagianku.’
“ Lalu dikiaunya pulang, nang saikung nang bahutang. Ditakuninya, “Ikam barapa hutang lawan majikanku?’ “‘Aku ada bahutang saribu karung gandum ’ jar. “‘Ini nah bon hutangnya. Tulis ja dapalan ratus karung haja’ ujar bandahara tu.