Pas balum tukak, sidin mangiau sapuluh urang anak buahnya. Dijulunginya saikung-ikung sakilo uang perak. Lalu inya baucap, ‘Nah, ini nah, kujulungi buhan ikam sakilo uang perak gasan bausaha. Modelakan duit ni nah gasan badagang sampai aku babulik ka banua pulang.’
Imbah diangkat manjadi raja, inya babulik pulang ka banua. Lalu [dikiaunya/inya mangiau] anak-anak buahnya tunggal ikungan nang sudah dimodelinya. Raja tu handak tahu barapa hujungan nang didapat bubuhannya.
‘Umai lah. Bagus banar’ ujar raja tu. ‘Ikam ni anak buah nang baik. Dalam hal-hal nang halus ja, ikam sudah tabukti kawa diparcayai. Lantaran itu, ikam kuangkat manjadi panguasa sapuluh kuta.’