13 मे अल्फा एने ओमेगा, पेहेलु एने आखरी छे.”
पोछु चू मेसे काजे कोयू, “जे वाते पुरा होय गोयला छे मे सूरवात एने आखरी पेहेलु एने शेवटलु छे, मे तीसला काजे जीवनोन पाणीन झोरोमा गोथू सेंतमेंत पिवाडीस.
प्रभू परमेश्वर जो छे जो होतो एने जो आपने वावो छे, जू आखा गोथू ताकत वावु छे, जो कोयतलु “मेत सुरवात एने आखरी छे.”
तेत्यार मे तीनाक देख्यू ती तेरा पाय पोर मोरलू ओसू पोड गोयू, तेरा मुयो पोर आपनु जेवळ्या हात मेकीन कोयू, “मा बिहे; मे पेहेलु एने आखरी एने जीवतलु छे.”
“जो काय तू देखतलु छे तीना किताबमा लिखीन सात मंडव्या काजे मुकली दे, मतलब इफिस, स्मुरना, पीरगमून, थुआतीरा, एने सर्दीस, एने फिलादिलफिया, एने लौदीकिया काजे.”
स्मुरना मंडव्यान दूतो काजे यो लिख, “जो पेहेलू एने आखरी छे, जो मोर गोयलु होतु एने हिमी जीवतू होय गोयलो छे, चू यो कोये कि,
लौदीकियान मंडव्यान दूतो काजे यो लिख, “जो आमेन एने भुरसान लायक एने खोरलो गोवा छे, एने परमेश्वरोन कोवीन खास वोजा छे, चू यो कोये कि
ओगर तीनामा परमेश्वरोन महिमा होयली छे ती परमेश्वर आपनेमा महिमा कोरसे एने मामार कोरसे.
