5 “एक वेरणेवावु बीज वेरणे निकव्यू वेरणेन टेमे काहनोस वाटी धोळे पोळ्यो, एने रोंदवाय गोयो एने वादवा मायला चिल्ला तीनुक खाय गोया.
इना वजेसी जुवे कि आमु तीनु वातो पोर जो आमु सोमवला छे, ओवी बी मोन लागाळू, ओसो नी होये कि वोयीन तिनासी नांबे जात रोये.
जो वाटीन धोळे वावो छे जा वचन वेराय जातलो, ये जे छे कि जेतार चे सोमव्या, ती भुतडू तेत्यारुत आवीन वचन काजे चो तिंदरेमा वेरलो होतो, चूटीन लीजात रोयतलु.
चू तीनुक जोवाब आप्यू, “वारला बीज वेरणेवावु माणसोन पुऱ्यु छे.”
तुमु धोरतीन मीठो छे; बाकीन अगर मीठान सोवाद बीगळी जाय ती चो पोछो काहना चीजोसी खारो कोरायसे? ओवतेन चो काय कामोन नी होय, निसतो एरू कि बारथे नाखाय जाय एने माणसोन पायो तोवे रोंदवाय जाय.
जेतार घोनी मोटी गोरदी एखठी होयी एने देस-देसोन माणसे तेरेनचा आव्या कोरता होता, ती चू दाखलामा गोथू कोयू.
काहनोस चाफऱ्या वावे जागे पोळ्यो, एने उग्यो बाकीन सोरदावु नी जोळनेन वजेसी सुक गोयो.