14 सिपायळाबी तीना काजे यो पुछ्या, “आमु काय कोरजे?” चू तीनु काजे कोयू, “कुदा पोर जुलूम नी कोरजू एने नी झुटू गुणू लागाळजू, एने तुमरा पोगार पोर खुश रोयजू.”
यो नी कि मे मारी कोमजुरी वजेसी यो कोयो, मे यो सीखाळतलु छे कि जिना हालोतमा छे; तीनामा खुश रोयू.
जक्कय उबरोयीन येसु काजे कोयू, हे प्रभू, देख, मे मारो आदो धोन गोरीब काजे आप दोम, एने कुदान लुचळाय कोरीन लेदलु होय ती तीना काजे चार गुणा आप दोम.
एने मे सोरगमा गोथू यु मोटलु बुल आवतेलु सोमव्यू, “हिमी आमरू परमेश्वरोन छुटकारू एने ताकत एने राज एने तेरा मसिहन होक प्रगट होयलो छे, काहाकि आमरा भाशो पोर गुणू लागाळने वावू यु रात दाहळू आमरा परमेश्वर ओगोव तिंदरे पोर गुणू लागाळ्या कोरतू होतु, पाळाय गोयलु छे.”
इना रितीसी डाहला बायराण चाल चलन धोरमी माणसो सारखी रोये, चे चुगली लागाळने वाली एने मोंदळाय नि, बाकीन वारली वाते सिकाळने वावी जुवे.
काहाकि तुमु निरदोष एने वारला होयीन गांडा एने एक हेट्या माणसोन इचमा परमेश्वरोन चुखला पुऱ्या बोनला रोये जिनान इचमा तुमु जीवनोन वचन लीन जोगोमा धोपतला दिवान सारखो देखाय पोळतेला छे.
जेतार चू सोरग दूत जू तीना पुठी वात कोरतू होतु जात रोयू, ती चू दुय सेवक, एने तिंदरेनचा रोयता होता तिंदरे माहीन एक भक्त सिपायळा काजे बुलाव्यू.
हिमी जेतार येसु कफर्णहुम सोहोरोमा आव्यु ती एक सुभेदार तेरेनचा आवीन विनता कोऱ्यु कि,
तेत्यार माणसे तीना काजे पुछ्या, “ती आमु काय कोरजे?”
चू तीनु काजे कोयू, “जो तुमरेन कोरता ठेराव गोयलो छे, तीना गोथो जादा मा लेवू.”