12 फावू लेनेवावा बी बाप्तिस्मा लेणे आव्या, एने तीनाक पूछया, “हे गुरु, आमु काय कोरजे?”
एने आखा सादा माणसे सोमवीन एने फावू लेणे वावा बी योहानोन बाप्तिस्मा लीन परमेश्वर काजे खोरलू मान लेदा.”
बाकीन फावू लेणे वावु नांबेत उभू रोयीण, सोरगो भूनी एने डूवा उपोर कोरीन बी देखणे नि कोऱ्यु, पुन खुदोन छाती पोर ठुकीन कोयू, ‘हे प्रभू मे पापी छे मार पोर दया कोर,’
काहाकि कोदि तुमु आपनेपोर मोंग कोरणे वावा पोर मोंग कोरे, ती तुमरेन कोरीन काय फायदू होयसे? काय फावू लेणे वावान बी ओसात नि कोरतेला?
तेत्यार माणसे तीना काजे पुछ्या, “ती आमु काय कोरजे?”
चू तीनु काजे कोयू, “जो तुमरेन कोरता ठेराव गोयलो छे, तीना गोथो जादा मा लेवू.”
चे जेतार यो सोमव्या ती तिंदरा मोन भोराय गोयो एने चे पतरस एने दिसरा प्रेषितोन काजे पुछ्ने बाज गोयो “भाशो आमु काय कोरजे?”