10 तेत्यार माणसे तीना काजे पुछ्या, “ती आमु काय कोरजे?”
चे जेतार यो सोमव्या ती तिंदरा मोन भोराय गोयो एने चे पतरस एने दिसरा प्रेषितोन काजे पुछ्ने बाज गोयो “भाशो आमु काय कोरजे?”
सिपायळाबी तीना काजे यो पुछ्या, “आमु काय कोरजे?” चू तीनु काजे कोयू, “कुदा पोर जुलूम नी कोरजू एने नी झुटू गुणू लागाळजू, एने तुमरा पोगार पोर खुश रोयजू.”
एने तीनु काजे बारथे लावीन कोयू, “हे भाशो छुटकारू जोळे कोरीन मे काय कोरो?”
आखरी मोन फिरावनेन लायकीन फोव लावू, एने आपना-आपना मोनोमा यो मा विचार कोरु कि आमरू बास अब्राहाम छे; काहाकि मे तुमु काजे कोयो कि “परमेश्वर इनू दोगोळासी आब्राहामोन कोरीन पुऱ्या पोयदा कोर सोकतेलू.
बाकीन हिमी सोहोरमा उठीन जा, एने जो तुसेक कोरनो छे चो तुसेक कोयीस.”
फावू लेनेवावा बी बाप्तिस्मा लेणे आव्या, एने तीनाक पूछया, “हे गुरु, आमु काय कोरजे?”
पतरस तीनु काजे कोयू, “मोन फिरावू एने तुमरे मायला आखा आपना-आपना पापोन माफीन कोरीन येसु मसिहन नावसी बाप्तिस्मा लेवू तेतार तुमु पवित्र आत्मान वरदान लेसू.”
