6 चू न्या नि होय, बाकीन जीव उठलु छे. फोम कोरु कि चू गलीलमा रोयतू होतु ती तुमु काजे कोयलु होतु.
ओवतेन चू कोयू, “माणसोन पुऱ्यान कोरता जोरुरी छे कि चू घोनो दुख उठावसे, एने डाह-डाहान एने प्रधान पुजारू एने शास्त्री तीनाक विटाव सोमजीन मार नाखसे, एने चू तिसरे दाहळे जीव उठसे.”
एने तेत्यार चू तीनु काजे भोनावने बाज गोयू कि माणसोन पुऱ्यान कोरता जोरुरी छे कि चू घोनो दुख उठावसे, एने डाह-डाहा एने प्रधान पुजारू, एने शास्त्री चे तीनाक विटाव सोमजीन मार देसे, एने चू तीन दाहळान ओवतेन जीवतु होयसे.
चू न्या नि होय, बाकीन तेरा वचनोन अनसारे जीव उठ रोयू, आवू, यु जागू देखू, जा प्रभूक मेकला होता,
“तुमु इना वातो पोर कानटा लागाळू काहाकि माणसोन पुऱ्यु माणसोन हाते धोरवायने वावू छे.”
“हे माहाराज, आमुक फोम छे कि चू बुलावने वावू जीवतू होतु कोयलु होतु, मे तीन दाहळान ओवतेन जीव उठीस.
तिनी टेमे येसु आपना चेला काजे कोयने बाज गोयू, “जरूरी छे कि मे यरुशलेममा जाईस, एने डाय-डायान एने डायलु पुजारान, एने शास्त्रीन हाते लोकेत दुख सोहोन कोरे; एने माराय जाश; एने तिसरे दाहळे जीव उठीस.”
योना तीन रात तीन दाहळा माछान पेटोमा रोयू, तोसुच माणसोन पुऱ्यु तीन रात तीन दाहळा धोरतीन माहिय रोयसे.
चू तीनु काजे कोयू, “वाहरायू मा, तुमु येसु नासरी काजे, यु ख्रुस पोर चोळाव गोयलु होतु, हेरने बाज रोया चू जीव उठलु छे, न्या नि होय; देखू, जी ची जागा छे, जा चे तीना काजे मेकला होता.
जेतार चे बिह गोया एने धोरती भूनी मुई वाकाड रोया ती चे तीनाक कोया, “तुमु जीवतला काजे मोरलामा काहा हेरे रोया?
चे कोयता होता, “प्रभू छाचलीन जीव उठलु छे, एने शिमोन काजे देखाय पोळ्यु.”
बाकीन तीना काजे परमेश्वर मोरनेमा गोथो बंधनमा गोथू बुलाळीन जीवाळ्यु, काहाकि यो होयने वावू होतो कि चू तेरे ताबामा रोयतू.
काय तुमुक मालूम नि कि जेतार मी तुमरे न्या होता, ती तुमरेसी ये वाते कोया कोरतु होतु.