4 जेतार चे इनी वातोसी शोंकामा होता ती देख्या, दुय माणसे चोमोकने वावा डोगला पेहेरीन तिंदरे साते आवीन उभा रोया.
मोळवाट्यामा माहाय जायीन चे एक जुवान काजे धोव्वा छिंदरा पेहरीन जेवळे धोळे बोसलू देख्या, एने घोन जुदा वाहराय गोया.
तेरे जाणेन टेमे चे सोरगोमा देखता रोया, ती देखू, दुय माणसे धोव्वा छिंदरा पेहेरलु साते आवीन उबरोय गोया.
एने प्रभून एक दूत तिंदरेनचा आवीन उबरोयू, एने प्रभून विजावो तिंदरे चारू धोळे चोमक्यो, एने चे घोना जुदा बिह गोया.
जेतार चे बिह गोया एने धोरती भूनी मुई वाकाड रोया ती चे तीनाक कोया, “तुमु जीवतला काजे मोरलामा काहा हेरे रोया?
एने देखू प्रभून एक सोरग दूत आयु एने तिना खुलीमा विजावो चोमक्यो एने चू पतरसोन पासवी पोर हात लागाळीन तीनाक जागाळ्यु एने कोयू “साटू उठ एने तेरो हातोमायला साकव्या निकवीन पोळ गोया.”
इनुमा शंका नी होय कि भोक्तीन फरक गंभीर छे, मतलब होयो जे डीलोमा प्रगट होयलो, आत्मामा धोरमी ठेरायू, सोरग दूत काजे देखायतू दिसरा जातीमा हेरा प्रचार होयलू, जोगोमा हेरे पोर भुरसू कोरलु होतु, एने महिमामा उपर चुटायलु होतु.