42 तेत्यार चू कोयु, “हे येसु जेतार तू आपना राजमा आवीस, ती मारी फोम कोरजी.”
चे कोया “प्रभू येसु पोर भुरसू कोर ती तू एने तारो घोरानाक छुटकारू जोळसे.”
“मे तुमु काजे कोयो जू कुदू माणसोन सामने मेसेक मान लेये तीनाक माणसोन पुऱ्यु बी परमेश्वरोन सोरगो दूतो सामने स्वीकारसे,
बाकीन फावू लेणे वावु नांबेत उभू रोयीण, सोरगो भूनी एने डूवा उपोर कोरीन बी देखणे नि कोऱ्यु, पुन खुदोन छाती पोर ठुकीन कोयू, ‘हे प्रभू मे पापी छे मार पोर दया कोर,’
जिंदरु यु भुरसू छे कि येसु मसिह छे, चू परमेश्वरोनचा गोथू बोनलु छे; एने जू कुदू बोनावने वावासी मोंग कोरतेलू, चू तेरो पोर बी मोंग कोरतेलू, जू तिना जुव गोथू बोनलू छे.
नी तेत्यार यहुदिया एने युनानीन गोवायीन आपतू रोयो कि परमेश्वर भूनी मोन फिरावू एने आमरा प्रभू येसु मसिह पोर भुरसू कोरनो जुवे.
काय गोरोज नि होती कि मसिह जो दुख उचलीन आपनी महिमामा जाय?”
हीनु काजे इना वातोन हेर कोऱ्या कि मसिहन आत्मा जी तिंदरेमा होती, एने पहेले गोथो मसिहन दुखोंचा तेरेन ओवते होयने वावी महिमान गोवायी आपतू होतु, चू कानला एने काहना टेमोन इशारू कोरलु होतु.
यो सोमवीन थोमा जोवाब आप्यू, “हे मारा प्रभू, हे मारा परमेश्वर.”
नथनेल तीनाक जोवाब आप्यू, “हे रब्बी, तू परमेश्वरोन पुऱ्यु छे; तू इस्राईलोन महाराजा छे.”
एने आपनु ते नियावोन नुसार दोंड भुक्ती रोया, काहाकि आपु आपना कामोन ठीक फोव भुक्ती रोया; बाकीन काहनोत भुंडलो काम नि कोऱ्यु.”
ती चु तीनाक कोयू, “मी तुसेक छाचलीन कोयो कि तू आजुत तू मारे पुठी सोरग लोकमा रोयीस.”