11 तेत्यार हेरोद तेरा सिपायळा साते तेरी बेइज्जत कोरीन मोजाक कोरता होता, एने चोमोकने वावा छिंदरा पेहेरावीन तीनाक पिलातुसोनचा पोछु मुकल्या.
तेत्यार येसु काटान मुकुट एने जामन्या छिंदरा पेहरलु बारथे निकव्यू; एने पिलात तीनु काजे कोयू, “देखू, यु माणूस”.
येसु तीनु काजे जोवाब आप्यू, “एलिया छाचलीन पेहेले आवीन आखो काय सुदारसे, बाकीन माणसोन पुऱ्यान बारामा यो काहा लिखलो छे कि चू घोनो दुख उठावसे, एने विटाव गीनायसे?”
तिनी टेमे चोवथायीन देसोन राजा हेरोद येसुन बुलनो सोमव्यू,
काहाकि हेरोद तेरा भाश फिलीपोन लाडी हेरोदोन वोजेसी, योहान काजे धोरीन बांधी एने जेलमा घाल देदली होती.
बाकीन जेतार हेरोदोन पोयदा होयलू चू दाहळू आयु, ती हेरोदोन पुराय तीहीवारोमा नाच देखाळीन हेरोद काजे खुश कोरीन.
प्रधान पुजारू एने शास्त्री उभरोहीण आखा ताकतसी तीना पोर गुणू लागाळता होता.
काहाकि अगर एक माणूस सोनान मुंदी एने घाटावा छिंदरा पेहेरीन तुमरा मीटिंग आवे, एने एक भिकारी भी गंदा छिंदरा पेहेरीन आवे,
एने तुमु तीना घाटावा छिंदरा वावान मूय देखीन कोयू “तू चा वारली जागा पोर बोठ,” एने तीना भिकारी काजे कोयु, “तू न्या उभू रोय,” नीती “मारे पायोनचा बोठ.”