12 बाकीन इनी आखी वातोसी पेहेले चे मारे नावोन वाजेशी तुमु काजे धोरसे, एने तोकलीत देसे, एने पंचायतोन हवाले कोरसे, एने जेलमा घालाड देसे, एने राजा एने पुढारीन सामने लीजासे.
प्रभून कोरता माणसोन ठोरावला हर एक बंदोबस्त न अधीन रोयू, राजान इनान कोरता कि होया आखा प्रोधान छे,
दिसरे दाहळे चू ठीक-ठीक जाननेन मोर्जीसी कि यहुदि हिनापोर काहा गुणू लागाळतला छे तेरा बंधन छुळ देदा; एने प्रधान पुजारू एने आखी महासभा काजे एखठा होयनेन आग्या आप्यू, एने पौलुस काजे नेचू लीजायीन हेरे सामने उभो कोर देदु.
एने चू धोरती पोर हिट पोळ्यु एने यु बुल सोमव्यू, “हे शाउल हे शाउल तू मेसेक काहा सोतावलू छे?”
शाउल मंडवी काजे उजाळने बाज रोयू होतु; एने घोर घोरमा भोराईन माणसोक एने बायराक धोरीन घीसी घीसीन बंदी वाळामा नाखतू होतु.
तेत्यार चे तिंदरी वात मान लेदा एने प्रेषितोन काजे बुलावीन देवाळ्या; एने जू आदेश आपीन छुळ देदा कि येसुन नाव एने पोछा लेता झुनी.
जे वाते मे तुमु काजे कोयलु होतु, गुलाम आपना मालिक गोथू मोटलु नि रोयतलु, “इनाक फोम राखू. ओगर चे मेसेक तोकलीत आप्या, ती तुमु काजे बी तोकलीत आपसे, ओगर चे मारी वात मानता, ती तुमरी बी माणसे.”
दिसरा जातीन माणसे जे वाच रोया होता तिंदरा पावोर काजे धोरीन बेइज्जत कोऱ्या एने मार नाख्या.
जे दुख तुसेक झेलणो पोळसे, तीनु काजे मा बिहे काहाकि देखू, भुतडू तुमरेमा गोथू काहनास काजे जेल खाणामा घालणेमा छे, काहाकि तुमु पारखाय जावू एने तुमु काजे दोस दाहळा तोक दुख झेलणो पोळसे जीव आपता तोक विश्वासी रोयजी, ती मे तुसेक जीवनोन मुकुट आपीस.
ये आखा वाते पिलान सुरुवात होयसे.
एने मोटा-मोटा भूकंप होयसे, एने जागे-जागे कावा एने महामरी पोळसे, एने सोरगोमा भयानाक वाते मोटा-मोटा चिन्ह देखायसे.
बाकीन चे यो आखो काय चे मारा नावोन कोरता तुमरे साते कोरसे, काहाकि चे मारा मूकलने वावा काजे नि जानतला.