1 एक दाहळे ओसो होयो कि जेतार येसु मंदीरमा माणसो काजे सिकाळतू एने वारली खोबरोन प्रचार सोमवाळ रोयू होतु, ती प्रधान पुजारू एने शास्त्री, पुढारी इंदरे पुठी साते आवीन उबरोय गोया;
एने माणसो काजे डाह-डाहा एने शास्त्री काजे भळकावीन चोळाव्या एने तीना काजे धोरीन महासभामा लीगोया.
जेतार पतरस एने योहान माणसो साते कोयने बाज रोया होता, ती पुजारू एने मंदीरोन सिपायळान सरदार एने सदुकी तिंदरेनचा आव्या.
येसु तीनुक जोवाब आप्यू, “मी जोगोमा खुलीन वाते कोयू; मी प्रार्थना घोरोमा एने मंदीरमा, जा आखा यहुदि एखठा होयता-होयता होता, कायम प्रचारुत कोऱ्यु एने डूकायली ओसी कायबी नि कोयू.
एरे बाद चू सोहोर-सोहोर एने गाव-गाव प्रचार कोरतू जायीन, एने परमेश्वरोन राजोन वारली खोबर सोमवावतू जायीन फिरने बाज गोयू, एने चे बारा जोना तेरे साते होता,
तिनी टेमे येसु भीळ काजे कोयू, “तुमु तलवारे एने डेंगा लीन मेसेक डाखून तोसो धोरणे कोरीन निकवी रोया?” मे दाहळीन मंदीरमा बोसीन प्रचार कोरतू होतु एने तुमु मेसेक नि धोऱ्या.
एने कोयने बाज गोया, “आमुक देखाळ, तू इना कामो काजे काहना होकोसी कोय रोयु एने चू कून छे जू तुसे काजे यो होक आप्यू?”