7 “तुमरेमा ओसू कून छे, जेरु पावोर होव जुपतेलू नीती गाडरा चारतू होसे, एने जेतार चू खेतोम गोथू आवे, ती तीनाक कोये, मामार आवीन खाणो खाणे बोस,
चू तीनुक कोयू, “तुमरेमा ओसू कून छे जेरो एकुत गाडरो होसे, एने चो शब्बाथोन दाहळे खाडामा पोळ जाय, ती चू तीनाक धोरीन नी नीकावे,
यो सोमवीन प्रभू जोवाब आप्यू, “हे दोगावा, काय शब्बाथोन दाहळे तुमरे मायीन आखा जोना आपना बुल्योक एने गोदळा काजे जागा पोर गोथा छुळीन पाणी पावणे नि लीजातला?”
एने तीनु काजे कोयू, “तुमरेमा ओसू कुन छे, जेरो गोदळो नीती बुल कुवामा पोळ जाय एने चु शब्बाथोन दाहळे तीनाक तेत्यारुत बारथे नी नीकावे?”
प्रभू कोयू, “ओगर तुमु काजे राईन दाना बोराबोर बी भुरसू होतु, ती प्रभू इना झाड काजे कोयतू कि जोळोमा गोथू उखवीन दोरीयामा उग जा, ती चू तुमरी मान लेतू.”
एने यो नि कोये, मारे जुगू खाणे बोनाव, एने जेतार तोक मे खायीस-पिस तेत्यार तोक कोळ्यो बांधीन मारी चाकरी कोर; इनान ओवतेन तू बी खाय पी लेजी,
जोसा नुहान दाहळामा होयलो होतो, तोसुच माणसोन पुऱ्यान दाहळामा बी होयसे.