5 जेतार प्रेषितोन प्रभू काजे कोया, “आमरू भुरसू बोढाव.”
पुऱ्यान बास मामार नंम्र होयीन कोयू, “हे प्रभू, मे भुरसू कोरो, मारा अविस्वासोन इलाज कोर.”
एने भुरसान कोरता एने पुरो कोरणे वावा येसु भूनी तुमरी नोजोर लागाळ रोयू, जू तिना खुशीन कोरता जो तेरे ओगोव मेकलो होतो लाजवायनेन चिंता नी कोरीन ख्रुसोन दुख झेल्यू, एने परमेश्वरोन सिहासनोन जेवळे धोळे जायीन बोश्यू.
जू मेसे काजे ताकत आपतलु छे तीनामा मे सोब काय कोर सोकतलु.
हे भाशो, तुमरा बारामा आमु काजे होर टेमे परमेश्वरोन धन्यवाद कोरनो जुवे, एने यो सही बी से इनान कोरता कि तुमरू भुरसू जादा बोडतो जातलू, एने तुमरे आखान मोंग एक दिसरामा जादा बोळतू जातलु.
तिनीक देखीन प्रभू काजे गिन आवी, एने तिनी काजे कोयू, “मा रोडे.”
प्रेषितोन येसु साते एखठा होयीन, जे-जे चे कोरला एने सिकाळला होता, आखो तीना काजे कोया.
तेतार योहान तेरा चेला माईन दुय काजे बुलावीन प्रभूनचा यो पुछने मूकल्यु “काय आवने वावु तुत छे, कि आमु दिसरान एने वाट जुवजे?”
