21 एने तीनाक लागतो होतो कि मालदारोन टेबल पोरला उसटलासी आपनो पेट भोराये; या तोक कि कुत्रा बी आवीन तेरा घावो काजे चाटता होता.
चू कोयू, “खोरलो छे प्रभू, बाकीन कुत्रा बी चुरा चूर खातला छे, जू हिंदरा स्वामीन मेजसी पोळतेलो छे.”
काम एने मेहनत घोळी-घोळी जागतू रोयनेमा भूकला-तीसलामा; घोळी-घोळी उपास कोरणेमा; सेवामा; उगाळलु रोयनेमा;
आमु इना घोळी तोक भूकला तीसला एने उगाडला छे, एने घुदा खातला छे एने मारे-मारे फिरतला छे.
जेतार चे खायीन आफरी गोया ती चू आपना चेला काजे कोयू, “वाचला तुकडा एखठा कोर देय कि काहीन नाखाय नि जाय.”
ची तीना काजे जोवाब देदी, “छाचलीन छे प्रभू; ते बी कुत्रा बी ते टेबल तोवे पुऱ्यान रुटान चुरू चारू खातला.”
लाजर नावोन एक गरीब घावोसी भोरलु होतु तेरा झोपलांचा नाखाय जातलू,
ओसो होयो कि चू गरीब मोर गोयू, एने सोरगो दूत तीनाक ली जाईन अब्राहामन खुवामा पुगाळ देदा. चू मालदार बी मोर गोयू एने गाळाय गोयू,