2 फरुशी एने शास्त्री कुरकुर कोरता जायीन कोयने बाज गोया, “यु ते पापी काजे मेवतलु एने तिंदरे साते खातलू बी.”
यो देखीन फरुशी तेरा चेला काजे कोयू, “तुमरु गुरु फावू लेणे वावा एने पापी साते काहा खातलू?”
यो देखीन आखा माणसे कुर-कुर कोरता जायीन कोयने बाज गोया, “यु ते एक पापी माणसोनचा जायीन रोय रोयू.”
यो देखीन चू फरुशी जू तीनाक बुलावलु होतु, आपना मोनोमा विचार कोरने बाज गोयू, “ओगर यु भविष्य कोरता होतु ती जान जातू कि जी तीनाक छिमने बाज रोयी, जी कुन एने कोसी बायोर छे, काहाकि ची ते पापी छे.”
इनापोरसी फरुशी एने तिंदरा शास्त्री तेरा चेला काजे यो कोयीन कुरकुर कोरणे बाज गोया एने कोये कि, तुमु फावू लेणे वावा एने पापी पुठी काहा खातला पितला?
“तू ते बिगर सुंतान माणसोन घोर जायीन तिंदरे साते खादु.”
माणसोन पुऱ्यु खातू पीतू आवलु छे, एने तुमु कोयतेला, ‘देखू, नांगळू एने मोंदळयु माणूस, फावू लेणे वावान एने पापीन दुस्तीदार.’
इनान कोरता कि याकुब भूनी गोथा लोकेत माणसे आवनेन पेहेल चू दिसरा जातीन माणसो पुठी खाया कोरतू होतु बाकीन जेतार चे आव्या ती सुंता होयला माणसोन बिहीन पोछा जात रोया एने ओलोग कोरणे बाज गोयू.
माणसोन पुऱ्यु खातू-पीतू आव्यु, एने कोयतेला, देखू, खादळ्यु एने मोंदळ्यु माणूस, फावू लेनेवावा एने पापी माणसोन दुस्तीदार बाकीन ग्यान तेरा काममा खोरलो ठेराय गोयलो छे.
तेत्यार येसु तीनु काजे यु दाखलु कोयू,
यी वात खोरी एने होर भातीन माननेन लायक छे कि मसिह येसु पापी माणसोन छुटकारू आपनेन कोरता जोगोमा आव्यु, जिंदरेमा मे आखान मोटलु छे.