57 “तुमु खुद ठेराव काहणी कोर लेतला कि वारलो काय छे?
मूय देखीन नियाव मा कोरु, बाकीन खोरो-खोरो नियाव कोरु.”
काय स्वाभाविक रितीसी बी तुमु नी जानतला कि ओगर ओदमी मोटला झोटा राखे, ती हेरेन कोरता अपमान छे.
जेतार तीनुमा डीरा निकोवतला, ती तुमु देखीन खुद सोमजी जातला कि उणावू साते छे.
काहाकि योहान धारमिकतान वाट देखाळतू जायीन तुमरेनचा आवलु छे, एने तुमु तेरु भुरसू नी कोऱ्या बाकीन फावू लेणे वावा, वेश्या तेरे पोर भुरसू कोऱ्या एने तुमु यो देखीन ओवतेन बी नी पसतावू कोऱ्या कि तेरु भुरसू कोर लेता.
एने घोन सोवटी दिसरी वातोसी गोवायी आपीन तीनु काजे रावन्या कोरतू रोयू कि, इनी नाणी पिढीमा गोथू वाचाड.
येसु तीनु काजे जोवाब आप्यू, “मे तुमु काजे छाचलीन कोयो कि अगर तुमु भुरसू राखे एने शंका नी कोरे, ती नी नीसतो ये कोरसू, जू इना गुलरोन झाड साते होयलो छे, बाकीन ओगर इना बोयळा काजे बी कोयसे, ‘उखवीन जा एने दोरीयामा जायीन पोळ ती यो होय जासे,
तुमु खुद विचार कोरु, काय बायर काजे उगाळलो मुंडके परमेश्वरोनचा प्रार्थना कोरनो सोबतलो छे?
