66 एने आखा सोमवने वावा आपना-आपना मोनोमा विचार कोरीन कोया, “यु पुऱ्यु कोसू होसे?” काहाकि परमेश्वरोन हात तेरे पुठी होतु.
प्रभून हात तिंदरे पोर होतु एने घोणा सोवटा माणसे भुरसू कोरीन प्रभूनचा वोव गोया.
तेत्यार चू तिंदरे पुठी गोयू, एने नासरेथमा आव्यु, एने तिंदरा कोयामा रोयू; एने तेरी आया जे आखा वाते आपना मोनोमा राखी.
बाकीन मरीया ये आखा वाते तेरा मोनोमा मेकीन फोम कोरती रोयी.
“तुमु इना वातो पोर कानटा लागाळू काहाकि माणसोन पुऱ्यु माणसोन हाते धोरवायने वावू छे.”
एने पुऱ्यो बोढतो, एने ताकत वावु होयतू गोयू, एने ग्यानसी पुरू होयतू गोयू; एने परमेश्वरोन मोंग तीना पोर होतो.
एने चो पुऱ्यो मोटो होयतो एने आत्मामा मजबूत होयतो गोयो, एने इस्राईलोन सामने आवनेन दाहळे तोक बोयळामा रोयू.
तिनी आस कोरली चीजोन वजेसी जो तुमरेन कोरता सोरगोमा मेकली छे, जेरा बारामा तुमु तीना वारली खोबरोन खोरलो वचन काजे सोमवी लेदला छे.