29 ची इना वचनोपोर सी घोनी बिह गोयी, एने फोम कोरणे बाज गोयी कि यो काहना भातीन अभिवादन छे.
जेतार पतरस तेरा मोनोन शोंकामा होतु, कि यो दर्शन मी देख्यू चो काय होय सोकलो, ती देख्यू चू माणूस तीनाक कुरनेलियुस मुकेल्लू होतु शिमोनोन घोरोन पोतू लागाळीन झोपलेत आवीन उभू रोय गोयू.
चू तीनाक ध्यानसी देख्यू एने बिहीन कोयू, “हे प्रभू काय छे?” चू तीनाक कोयू “तारी प्रार्थना एने तारू दान फोम कोरीन परमेश्वरोन ओगोव पुगलो छे.”
जखऱ्या देखीन बिहयु एने चू घोनु बिह गोयू.
तेत्यार चू तिंदरे पुठी गोयू, एने नासरेथमा आव्यु, एने तिंदरा कोयामा रोयू; एने तेरी आया जे आखा वाते आपना मोनोमा राखी.
बाकीन मरीया ये आखा वाते तेरा मोनोमा मेकीन फोम कोरती रोयी.
एने आखा सोमवने वावा आपना-आपना मोनोमा विचार कोरीन कोया, “यु पुऱ्यु कोसू होसे?” काहाकि परमेश्वरोन हात तेरे पुठी होतु.
चे आपसामा विचार कोरणे बाज गोया, “आमु खाणो नी लाव्या इनान कोरता चू ओसू कोयतेला.”
एने सोरगो दूत तीनिनचा माहाय आवीन कोयू, “खुशी एने जीत तारी होये, जीना पोर परमेश्वरोन दया होयली छे! प्रभू तारे पुठी छे.”