11 हे भाशो मे तुमुक देखाळ देयो कि वारली खोबर मे सोमवलू छे, चू माणसोन बी नी होय.
पौलुसोन जू नी माणसोनचा गोथू एने नी माणसोन लारे, बाकीन येसु मसिह एने परमेश्वर बासोन लारे, जू तीनाक मोरलामा गोथू जीवतु कोऱ्यु प्रेषित छे.
काहाकि जो वात मारेंचा प्रभू जुव गोथी पुगली, एने मे तुमरेनचा बी पुगाळ देदू कि प्रभू येसु जिने राती धोराय गोयू, रुटू लेदू,
जीने दाहळे परमेश्वर मारा वारली खोबरोन अनसारे येसु मसिहन लारे माणसोन डूकायला वातोन नियाव कोरसे.
काहाकि जेतार एक कोये, “मे पौलुसोन छे,” एने दिसरू, मे अपुल्लोसन छे, “ती काय तुमु माणसे नी होय?.”
काय मे जे वाते माणसोन रिती पोर बुलतलु छे?
मेसेक नोवलायी होयतेली कि यु तुमुक मसिहन दयामा बुलाव्यू तीनासी तुमु दिसरान कोरता फिरीन दिसरान वारली खोबर भूनी झुकने बाज गोया.