4 जेतार चे यरुशलेम पुग्या ती तिंदरा स्वागत मंडवीन प्रेषितोन एने पुढारीन लारे कोऱ्या ती चे यो आखो कोयीन सोमवाळ्या जू परमेश्वर तिंदरे साते ठेरलु होतु.
तेत्यार आखी सभा हुगा रोयीण बरनाबास एने पौलुसोन वाते सोमवने बाज गोया कि परमेश्वर तिंदरे लारे दिसरा देसोमा जातीमा मोटला चिन्ह देखाळ्यू एने चमत्कार कोऱ्यु.
चा पुगीण चे मंडवी काजे एखठा कोऱ्या एने जो काहीन परमेश्वर तिंदरे साते कोरलु होतु तीनाक कोयीन सोमवाळ्या एने यो बी कि काहना भातीन परमेश्वर दिसरा जातीन कोरता विस्वासोन झोपलु उगाळलो छे.
आखरीमा मंडवी फीनीके एने सामरियामा गोथा आखा भाशोक दिसरा जाती मायला मोने परीवर्तनोन खोबर वारला रितीसी सोमवाळता जायीन एने खुशी पुगाळता होता.
काहाकि इनी वातो काजे छुळीन मेसेक ओवी काहणी वातोन बारामा कोयनेन हिंमत नि, जो मसिहमा दिसरा जात्यान ताबान कोरता वचन, एने कर्म,
जेतार आमु यरुशलेममा पुग्या ती भाशे खुशीमा आमु काजे मेव्या, जा आखा डाहा-डाहा एखठा होता.
कोबी कुदू तुमरे जुव आवे एने जो भोनावे नि आपे, तिनाक घोरमा मा आवने देवू, नि ती नमस्कार कोरु.
अरिस्तर्खुस जे मारे साते बोंदी छे एने मरकुस जू बरनाबासोन भाश लागतलु (जिनान बारामा तुमु आग्या लेदला होता कि अगर चू तुमरे साते आवे ती तेरे पुठी वारला रितीसी देगभाल कोरजू).
आमु जे परमेश्वरोन सहकारी छे यो बी सोमजतेला छे कि तेरी दया जी तुमरे पोर होयी, तिनी काजे वायबार मा जाणे देवू.
मतलब परमेश्वर मसिहमा रोयीण आपने साते जोगोन हिव मेवीन कोर देदू, एने तिंदरा गुणा काजे तीनु पोर नि लागाळयू, एने चू हिव मेवोन वचन आपुक आप देदू.
बाकीन मे जो कायबी छे, परमेश्वरोन दयासी छे. हेरी दया जी मार पोर होई, चो वायबार नी होयो; बाकीन मे हिमी आखा गोथू बोळीन मेहनत बी कोऱ्यु, तीबी यो मारे भूनी गोथो नी होयो बाकीन परमेश्वरोन दयासी जो मार पोर होतो.
इनान कोरता, जोसू मसिह परमेश्वरोन महिमान कोरता तुमुक स्वीकार कोरलु छे, तोसोच तुमु बी एक दिसरा काजे स्वीकार कोरु.
तेत्यार चे तीनाक नमस्कार कोरीन, जे-जे कामे परमेश्वर तेरी सेवान लारे दिसरा जात्यामा कोरलु होतु, एक-एक कोरीन आखा कोयू.
जेतार चू पोछु विचार कोऱ्यु कि पोरले धोळे उतरीन अखाया जाम ती भाशोन हिंमत आपीन चेला काजे लिख्या कि चे तिनान वारला रितीसी मेवे एने चे चा पुगीण तिना माणसोन वारलो देखभाल कोऱ्या जे दयान वोजेसी भुरसू कोरला होता.
“जू तुमु काजे स्वीकार कोरतेलु छे, चु मेसेक स्वीकार कोरतेलू छे, चू मेसेक मुकलने वावा काजे स्वीकार कोरतेलू छे.”
चो ओसोत कोऱ्या एने बरनाबास एने शाउलोन हाते पुढारीनचा लीन मुकली देदा.
तेत्यार पौलुस एने बरनाबास इंदरे साते मतभेद एने वाद विवाद होयो ती पाको कोऱ्या कि पौलुस, बरनाबास एने तिनी मायला दिसरा माणसे इना तकलीपोन बारामा प्रेषित एने पुढारी इंदरेनचा यरुशलेममा आव्या.
प्रेषितोन पुढारी इना बारामा विचार कोरणे कोरीन एखठा होया.
जेतार पुरी मंडवी साते प्रेषितोन एने काहना काजे यो वारलो मालूम पोढ्यो कि आपना इचमा काहना माणसोक नेवाळीन बरसब्बा कोवायतलु यहुदा एने सिलास काजे यु भाशोमा पुढारी होतु, तीनुन पौलुस एने बरनाबास साते अन्ताकिया मूकले.
एने देस देसोम जाता जायीन चे इनी विधी काजे जे यरुशलेमोन प्रेषितोन एने डाह-डाहा ठेरावला होता माननेन कोरता तीनु काजे पुगाळाय जाता होता.