12 जीनामा धोरती पोरला आखा भातीन चार पाया एने घीसळायने वावा जंतू एने सोरग मायला चिल्ला होता.
तीहीवारोन आखरी दाहळे, जू खास दाहळू छे, येसु उभू रोयू एने आयळीन कोयू, “कोदि कुदू तीसलो होसे ती मारेंचा आवे एने पिये.
एने चू देख्यू, कि सोरग उगळी गोयो; एने एक ठाहरु मोटला चादरान सारखो चारा खुनासी लोटकी रोयो, धोरती भूनी उतरणे बाज रोयो.
“तीनाक ओवी ओसू बुल सोमवाय देदु हे पतरस उठ मार एने खा.”
एने जेतार मे तीना काजे ध्यान लागाळीन देख्यू ती तीनामा धोरतीन चार पायोन बोयळा मायला जोनावरे एने घिसळाय ने वावा जंतू एने सोरग मायला चिल्लाक देख्यू.
एने अविनाशी, नी नाश होयने वावा परमेश्वरोन महिमा काजे नाश होयने वावू माणसोन एने चार पायोन जोनावर, चिल्ला एने घीसळायने वावा जंतून रुपकाजे सोमानतामा बोदल देदा.