42 Na amonom hɔaa abaayaa he sɔreeɛ, na ɔhyɛɛ aseɛ nanteeɛ (na waadi mfie dummienu). Yei nti bɛ ho dwirii bɛ kɛse.
Ɔyɛɛ bɛ nwanwa boro so na bɛkaa sɛ, “Waayɔ nnoɔma nyinaa yie, ɔma deɛ n’aso asi mpo te asɛm na mum nso kasa.”
Na ɔne bɛ kɔɔ kodoɔ he mu, na mframa he gyaeɛ. Na yei yɛɛ bɛ nwanwa paa.
Na bɛ ho dwirii bɛ kɛse na bɛkeka kyerɛɛ bɛ ho bɛ ho sɛ, “Abɛ nipa koraa di a mframa ne po mpo tie no yi?”
Na yei yɛɛ bɛ nyinaa ahodwiri ma bebisabisaa bɛ ho bɛ ho sɛ: “Abɛ di? Nkyerɛkyerɛ foforɔ a tumi yam! Ɔhyɛ ahonhom fi mpo na betie no.”
Ɔsɔɔ ne nsa ka kyerɛɛ no sɛ, “Talita kumm,” a ɔkyerɛ sɛ, “Abaayaa kumaa, sɔre!”
Na ɔhyɛɛ bɛ ketee sɛ bɛmma biaa nte yei, na afei ɔka kyerɛɛ bɛ sɛ, bɛmma akwadaa he bibi nni.