20 निनाम्हाङ्ओ अ़चुहिप्माय़ङ्ओ अ़तुक्वादा मान्केङ्आ खो देत्छाङ मुमा मान्ऱदो, मेन अ़साकोङ्छ़ङ्दा च़लोक पोन्याङ्सा खारा, मोवात्नि खोसाआ निनाम्हाङ साया मेत्तु।
हाङ्पाआ खाना ऩलोवाओ य़ङ अ़नुछ्या ताला निकिना साकोङ्छ़ङ कामु खाना देम आसिखा कातोक ओ!”
खोन्ओसा ख्रिस्तओ निम्पाङ अ़ङ्मान्ऱदामाचिदा, सुङ्माचिदा, चाअ़त्लो लिमाचिदा, दुखा प़माय़ङ्चिदा, हाप्मादिमाचिदा अ़ङ्का अ़ङ्सोम्सेत्ङान्च़ङ। देकिनालो खाउग़रि अ़ङ्का अ़ऱऩङ, मोन्ग़रि अ़ङ्का सावापोरि मुङा।
चाप्चेप्तानिन्चिन, आम्नुओ साकोङ्छ़ङ्दा नुलोक युङानिन। राक्स़रिओ म़ना लिसानिन। सावापोरिओ मुवानिन।
खोन्ओसा, अ़ङ्छा तिमोथि, ख्रिस्त येसुओ अ़चुसोम्तुक्मादा खाना काछो लिसा।
जकरियाआ निनाम्हाङ काफा लो, “ओक्को दुम अ़नुछ्या लि निकिना अ़ङ्का देत्नि सिन्तुङ्ओ? अ़ङ्का ना खोक्पा लिसाङ्चिआङ खोन्कि अ़ङ्खिम्हाङ्माछाङ खोक्मा लिसाचिआ।”
म़ना मुक्लाचिआ ओ अ़खाकिना मोचि म़क़सा, खोन्कि म़नाचिआ ओवाको सावा काप़ निनाम्हाङ्ओ अ़चुओ ऩङ अ़चोन्ता।
हान, हाङ्पा खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुसावाओ ऱमादा काछो लिसानिन।