48 खो अ़क्छा खिम कामु म़नावाको ओ। मोसाआ ह्युहुत्युतारि तुकिना अ़खिम्ओ छ़ङ लुङ्छ़ङ्दा युङ्सु। वाधुप ताकि धुङ्सानुछाङ मो खिम चारुलो मुओसाआ वाधुप्आ मो तुङ्मा मान्ऱदो।
निनाम्हाङ्आ खानानिन धाम्मादाङ्का लेन्मा ऩऱन, खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुसाम्स़रि थुपिमात्द़ङ्ओ तोक्पो ऩङानुमाएनान अ़चुबुदा एप्ऩमेत्तिन।
देकिनालो खानानिन छाम्माय़ङ्चि खोन्कि निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचिओ अ़चुछ़ङ्दा त़लिसिन्युङ्सिन, खोन्कि ख्रिस्त आप्पि मुलो खुचुरोङ लुङ म़लिसायुङ्सा।
खोन्कि हान अ़चुप्पो सोमातुक्निङ्निओ छाचि ओ, खोक्कोएदा युङायाक्तानिन, खोन्ओसा खोक्को खाङ्म़मुनान्चिन्ओ ग़रि आन्कान राक तोक्तुम्ने, खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुबुदा आन्कान लेजोदा अ़छुक्तिमिन्ने।
मेन निनाम्हाङ्ओ अ़चुम़नाचि अ़तुङ्निन्ओ छ़ङ्वात्नि म़युङ्युङ, खोन्कि मो छ़ङ्दा ओ ह्वातात य़ङ्चि म़छाप्तायुङ्सा। “हाङ्पाआ अ़चुम़नाचि म़सिन्तुचि,” खोन्कि “साङ-साङ अ़ङ्का हाङ्पाओ अ़म़नानि य़ङ, खो अ़त्लो काचिदाङ्का अ़थाया युङ्ने।”
खोन्ओसा, ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, खानानिन बुत्माय़ङ खोन्कि छेन्माय़ङ अ़छ़ङ मुमाओ निम्पाङ च़लोक राक मुवानिन, देकिनालो खानानिन मोवात्नि त़च़न्नालो खानानिन देम्खाछाङ त़धाम्सिमिन।
खोचिआ येसु काखेङ्चि “लावामि ह़ङ्म़ङ्दा सावा खोन्कि साकोङ्छ़ङ मुवायुङ्सानिन” निकिना राक अ़पुवाचुचिन। “निनाम्हाङ्ओ अ़चुहाङ्होन्दा वाङ्मा आन्कान ब़द्धे दुखाचि आङ्माङादोत”नि खोचिआ अ़लोवाचुचिन।
अ़ङ्तुक्वाआ खानानिन सेवाङ्नि त़लिसिन्ने निकिना अ़ङ्का खानानिन ओ य़ङ्चि लोनायुङ्नानिन। खोन्ओसा हेन्खामादा खानानिन दुखा त़तोक्तिन, मेन राक मुवानिन! अ़ङ्का हेन्खामाएदा छोसाङ।”
साङ अ़ङ्काएदा ताकि अ़ङ्य़ङ्चि एनुचि खोन्कि मोचि मुचि, मो दियाको म़ना ओ निकिना अ़ङ्का खानानिन खाङ्मेत्नानिन।
मेन साङ्आ अ़ङ्य़ङ एनुकि मोवात्नि अ़च़निन, मो छ़ङ मात्द़ङ्ओ बाखादा खिम कामु म़नावात्निङा ओ। चाक्वा मो खिम्दा धुङ्सा खोन्किना च़क्नि तेइसुकि चाअ़त्लो भुङ्साखारा।”