46 अ़ङ्का लोनानिन्वात्नि त़च़न्मिन्नालो देकि खानानिन्आ अ़ङ्का ‘हाङ्पो, हाङ्पो’नि त़लोङाङाऩङ?
आप्पि मान्धान्दानिन्चिन, निनाम्हाङ धान्मा अ़ऱन्मिन। देकिनालो म़नाआ दि लित्तु खोसाआ मोङा कोउ।
खोन्किना मोचिआछाङ अ़लालो, ‘हाङ्पो, देम्खा आन्कान्का खानानिन सात़स़न्येन्ओ, माङ्लो चाक्वा दुङ्मा त़स़न्येन्ओ खाङ्नि, तावाङ माङ्लो कालाङ्द़क माङ्लो त़तुइन्येन्ओ खाङ्नि, माङ्लो छेक्खादा खाङ्नि, खोन्कि खानानिन मान्फादानि?’
अ़क्फेक हाराक्वाओ फेक्वा कातोक्आछाङ ताकि लो, ‘हाङ्पो, खानानिन मान्लित्माय़ङ्ओदाङ्का काहेक खोन्कि मान्वेत्माय़ङ्दाङ्का काकोप, खानानिन अ़ऱन्मिन्ओ म़ना त़याइन्येन्ओ अ़ङ्का सिन्निङ्नि।
आदेङ मो नि वारिसाचिछाङ म़तादिसा, खोन्कि य़ङ्मा अ़पुक्ता, ‘हाङ्पो, हाङ्पो, आन्काओ निम्पाङ लाप्तिखोप होत्निप़नि!’
निनाम्हाङ्ओ अ़चुय़ङ काएन ओन्ङा मान्लिदानिन्किना आप्पि मान्धान्दानिन्चिन। मेन मो य़ङ्वात्नि चुवानिन।