48 खा-खाङ्सि म़कोवान्चिन्ओ झारा म़नाचिआ मोवात्नि लिसाओ अ़खाकि अ़चुमिन्मा चाअ़त्साकि अ़चुकोङ्कोम मोक्याङ्सा म़लासाखारा।
मेन दाम्दु कालात अ़थाया एवाकि नाम्चोक्दुत्नि खाङ्माछाङ राक मान्मुमाङ अ़कोङ्कोम धात्याङ्सा ओवात्नि य़ङा, ‘निनाम्हाङ, अ़ङ्का हेवामिएदा सोमातुक्ताङ्ऩङ।’
पत्रुस य़ङाओ य़ङ म़नाचिआ अ़एनाकिना अ़चुसाकोङ्वा अ़न्नुनु चाअ़त्सा, खोन्किना मोचिआ पत्रुस खोन्कि नि छाम्माय़ङ्चि म़सेनुचि, “ब़ब़-निछाचि ओ, खोन्नालो आन्कान्का दे च़मादोत?”
मेत्छाछा छा सुवादाओसा झाराकापाङ ओत्ओत्ओत्वा खाप्याङ्सा सोखा म़मुवाङा। मेन येसुआ मोचि म़लोचि, “मान्खाप्दानिन, मो ना मान्स़दायुक, इम्सादा ओन्ङा ओ।”