30 ‘ओ म़नाआ मुमाना पुङ्सु, मेन चिन्मा मान्ऱदो।’
आन्काओ तोक्पो मिन्मा ओङा ओ, खानानिन झारासा आदेङ्तारि मो आम्नुओ राक खाङ्मुसानुम खोन्कि दि खानानिन्आ त़हुङुम्योम्ओ, मो अ़छ़ङ मुवानुम।
खोन्ओसा चाप्चेत्तानिन्चिन, दिसु य़ङ्ओ निम्पाङ आन्कान काचि मुम्ओ मो मान्मादानुम, मेन झारा सिरिफा कातोक त़लिसिन्ने।
मेन अ़ङ्साम्योक्मि म़ना साकोङ्छ़ङ्लाम्पा ह़ङ। खोन्कि खो देङ्सालानालो अ़ङ्का खोएदा अ़ङ्ऩङा अ़नुनिन।”
वा ता, खोन्कि वाधुप खारा, कुह़क्मा बानाकि मो खिम्दा धुङ्सा खोन्किना मो खिम चाअ़त्लो भुङ्साखारा।”
मोवात्नि मान्च़माङ मोसाआ अ़छ़ङ युङ्सुकि चिन्मा अ़ऱन्नालो काखाङ झारासा ओवात्नि य़ङ्याङ्सा मो सुङ्मा अ़पुङ,
माङ्नालो अ़क्छा हाङ नि हाङ्एनान ङेन मुसि खात्हिदा खोएनान म़याक्याङ्ओ दस हजाराकापाङ रात्खामिचिआ मोसोओ अ़देङ्सालाप्पादा ङेन मुसि म़ताओ बिस हजाराकापाङ रात्खामिचिएनान म्हुमा ऱङा हे अ़ऱऩङ निकि दि बुया युङ्कि अ़मित्तुन्खान कि?
