44 अ़ङ्का काछुत अ़ङ्पापाआ अ़ङ्काएदा मो अ़तित्तुन्तारुन्नालो साङ्छाङ अ़ङ्काएदा तामा अ़ऱनिन। मेन मो तानालो अ़ङ्का मो आदेङ्ओ लेन ह़ङ्सुङ्लोइसुङ।
“खोन्ओसाआ अ़ङ्का खानानिन लोनानिन्ओ पापा निनाम्हाङ्आ ऩप़ऩङ्नालो साङ्छाङ अ़ङ्काएदा तामा अ़ऱनिन” निकिना खोक्कोसाआ म़लोचि।
खोन्कि अ़ङ्का हेन्खामादाङ्का ऩथेन्ङाकिना अ़ङ्का झारा म़नाचि अ़ङ्काएदात्नि सारुङ्च़ङ।”
येसुआ खो अ़लासालोवा, “योनाओ अ़छा सिमोन, खाना आसिखा कातोक ओ! देकिनालो म़नादाङ्का खाना ओ त़सिन्तुओ माआङ, मेन निनाम्मादु कायुङ अ़ङ्पापाआ खाना खाङ्त़मेत्ताओ।
निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचिआ अ़छाप्तायुङ्सा, ‘मोचि झारा निनाम्हाङ्आ म़चिन्तुचि।’ झारा साङ्आ पापा निनाम्हाङ्एदाङ्का एनु खोन्कि चिन्नान्चिन, मो अ़ङ्काएदा ता।
खानानिन अ़क्छा निएदाङ्का साऩङ्वा तोक्मा त़लामिन, मेन अ़क्छा ओन्ङा निनाम्हाङ्एदाङ्काओ साऩङ्वा तोक्मा त़लामिमिन्नालो देत्नि अ़ङ्का साकोङ्छ़ङ मुमा त़ऱनि?
खानानिन बप्तिस्मा त़लोइन्हिदा ख्रिस्तएनान अ़क्नि त़खुम्तिन्ओसा, खानानिन्छाङ ख्रिस्तएनान अ़क्नि ऩह़ङ्सिन देकिनालो म़सुवादाओदाङ्का ख्रिस्त काह़ङ्लोन निनाम्हाङ्ओ अ़चुसावादा खानानिन्आ साकोङ्छ़ङ त़मुन।
देकिनालो ख्रिस्तओ निम्पाङ खानानिन ब़क्मा अ़वाखाम ऩप़न्युङ्सिन, खोक्को साकोङ्छ़ङ मुमा ओन्ङा माआङ, मेन खोक्कोसोओ निम्पाङ दुखा आङ्माछाङ ओ।
अ़ङ्का य़ङ्ङाङाओ खानानिन्आ देकि त़तुप्तिमिन्येन? देकिनालो खानानिन्आ अ़ङ्य़ङ लोक्मा त़ऱन्मिन।
प़ओ अ़छाचि ओ! खानानिन्ङा अ़अ़त्पा त़मुन्येन, अ़नुवाक य़ङ देत्नि चेप्मा त़ऱन? देकिनालो साकोङ्वादा म़याक्ओ य़ङ्चि म़नाओ अ़दोदाङ्का म़लोन।
येसुआ मोचि म़लासुलोचि, “खानानिन आम्नुओ रादा छुऩङ्वा मान्मुदानिन।