22 खोन्ओसा ओन्ग़रि खानानिन दुखा लि, मेन अ़ङ्का खानानिन लोनाखाङ्नानिन, खोन्कि आम्नुओ साकोङ्वाओ अ़ऩङानु। खोन्किना साङ्आछाङ आम्नुओ ऩङानुमा खानानिन्एदाङ्का त़ङाप्तिमिन।
खानानिन्आ खोक्को मान्खाङ्त़युक्तुम्नुछाङ सोमात़तुक्तुम। खोन्कि ओन्ग़रि खानानिन त़खान्मिन्नुछाङ खोक्कोएदा साकोङ्छ़ङ त़मुन, खोन्किना य़ङ्मा अ़ऱन्मिन्ओ खोन्कि साम्स़रिओ छेमाआ आम्नुओ ऩङानु।
खोन्कि एन्तिओखियादाओ येसु काखेङ्चि अ़चुऩङानुमाआ खोन्कि सेङ्लावाआ म़भेप्ता।
मेन अ़ङ्का खानानिन ओ य़ङ्चि लोनानिन्ओसा आम्नुओ साकोङ्वा मिन्राक्आ भेप्तुयुङ्सु।
हान आन्कान सोमाकातुक खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुसोम्तुक्मालाम्पा अ़लुक्निन्ओ राक खोन्कि झारादाङ्का अ़नुवाक सोम्कुवा काप़ आन्हाङ्पा येसु ख्रिस्त खोन्कि निनाम्हाङ,
अ़दाक्वा खाखुत्दात्नि पावल खोन्कि सिलास यामात्याङ्सा निनाम्हाङ्ओ अ़चुसाम्ऱङ अ़लुवाङाचु। खोन्कि नि म़छेक्ताङाओ म़नाचिआ अ़एनाङा।
मोचि अ़लेन्खिन्तुम निनाम्हाङ ब़क्खाखिम्दा अ़क्नि म़कोवान्यान्चिन, खोन्कि म़तोङाकि अ़चुखिम्चिदा अ़चुऩङानुयाङ्सा खोन्कि अ़नुवाक साकोङ्वाआ पेम्पाक म़हासाचाङा,
म़छेक्ताङाओचि खानानिन सोमात़तुक्तुम्च़म। आम्नुओ चासुम्छेन्बि ऩङाप्तिन्हिदाछाङ आम्नुओ ऩङानुयाङ्सा त़आङ्तुम, देकिनालो खानानिन त़सिन्तुम्योम आम्नुओ झारासोओ अ़नुवाक चासुम्छेन्बि युङ्याङ, मो अ़धुन्तारि युङ्युङ।
निनाम्हाङ्आ ह्वातात ऩफान्निन्ओ य़ङ्चि अ़मुवा। ओसोओ अ़तुक्वादा निनाम्हाङ देम्खाछाङ ऩम़प्निन। खोन्ओसा आन्कान खोक्कोएदा रात्लुसि काखात्चि आन्बुदा म़युक्ताओ सोम्कुवा नुलोक लाप्मा तोक्पो राक आन्कान तोक्तुम्युङ्सुम।
खोन्किना छाम्माय़ङ्चि येसुओ अ़चुऩङ्दा साया ऩपेप्तिन्काओ आङ्मा अ़खान्तिन्काओ लिसिन्युङ्सिन्का निकिना अ़चुऩङानुयाङ्सा धियायोक्खादाङ्का बुङ्खाया म़लोन्ताखारा।
येसुआ सोमाअ़तुक्ताओ काखेङ्पाआ पत्रुस लो, “खोक्को ना हाङ्पा ओ!” “खोक्को ना हाङ्पा”निओ य़ङ एनुकि सिमोन पत्रुस्आ बुङ्खालिप्पाओ अ़तित अ़छुमाय़क्दा छ़सु, देकिनालो खोसाआ अ़तित काचि मुमाओ निम्पाङ हुरुयुङ्सु, खोन्कि धियाङ्वामादा छुक्तादिसाकि अ़केम्या लोन्ता।
सेवाङ्नि अ़ङ्का खानानिन छित्नादानाप़नानिन। अ़ङ्को अ़ङ्सेवाङ्नि खानानिन प़नानिन। हेन्खामाआ प़न्वा अ़ङ्का खानानिन अ़प़नानिमिन। आम्नुओ साकोङ्वा चाअ़त्लो अ़लिनिन्ने खोन्कि अ़क़मा अ़कात्निन्ने।
“आम्नुओ साकोङ्वा चाअ़त्लो अ़लिनिन्ने। निनाम्हाङ्एदा साकोङ्छ़ङ त़मुन, अ़ङ्काएदाछाङ साकोङ्छ़ङ मुवानिन।
मेन साङ्आ अ़ङ्का प़ङ्ओ चाक्वा दुङु, मो देम्खाछाङ वामित्मा अ़स़निन। खाक्को चाक्वा अ़ङ्का मो प़ङ, मो मोएदा अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ्ओ निम्पाङ लोन्याङ्ओ बोन्वा लि!”
खोन्किना मोचिआ अ़चुऩङानुमाआ खोन्कि दोम्मादामाआ साकोङ्छ़ङ मुमा मान्ऱअ़दाहिदा खोक्कोसाआ मोचि म़लोचि, “दि खानानिन्एदा अ़क्चिलोक चामायु युङ्याङ?”
मेन अब्राहाम्आ मो लो, ‘अ़ङ्छाओ, मित्तु। खाना आम्ह़ङ्म़ङ्दा अ़नुवाक-अ़नुवाक सामाचि त़याङुचि, मेन लाजरस्आ ना अ़न्नुनु चाअ़त्लो दुखा आङ्तु। खोन्ओसा हान ओदा लाजरस अ़ऩङानुयाङ्सा चानुलो युङ्याङ खोन्कि खाना अ़न्नुनु चाअ़त्लो दुखा त़तोक्याङ।
मेन अ़नुछ्याओ अ़नुवाक य़ङ अ़क्तात ओन्ङा युङ्याङ। मो अ़नुवाक य़ङ मरियम्आ छेन्तुयुङ्सु, मो खोएदाङ्का अ़ङाप्निन।”
खोन्किना मो मेत्छामाचि अ़चुक़माआ खोन्कि अ़न्नुनु ऩङानुमाआ च़क्नि एप्मादाङ्का म़खारा, खोन्कि खोक्कोसोओ अ़चुकाखेङ्पाचि खाएत्सि म़लोरा।
अ़नुछ्या, अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, खानानिन ओत्ओत्ओत्वा त़खाविन खोन्कि आम्नुओ राक स़, मेन हेन्खामाओ अ़ऩङानु। खानानिन सोखादा त़छुक्तिन, मेन आम्नुओ सोखा सेवाङ्निदा फान।
अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, ‘साङ्एदा युङ्याङ, मो च़लोक प़, खोन्कि मोएदा ब़द्धे लि। मेन साङ्एदा मात्द़ङ, मोएदा युङ्याङ्ओछाङ मोएदाङ्का अ़ङाप।
अ़क्दुकि खानानिन्आ अ़ङ्का त़खाङ्निन, खोन्किना अ़क्दुकि अ़ङ्का त़लाङाखाङ्ङाऩङ।”
हान अ़क्दुकि हेन्खामाआ अ़ङ्का देम्खाछाङ अ़खाङ्ऩङ, मेन खानानिन्आ अ़ङ्का त़खाङ्ङाऩङ। अ़ङ्का अ़ह़ङ लाङालिङाओसाआ खानानिन्छाङ अ़ह़ङ त़लासिन्लिसिन।
आन्काओ राक स़याङ, खोन्नुछाङ अ़धुन आन्काओ ऩङानुसिन्चिन्का। मान्तोक्कादानुछाङ, ब़द्धेकापाङ कातोक मुम्च़म्का, दित्छाङ मात्द़ङ्नुछाङ आन्कान्काएदा झारा सामाचि म़याक्याङ।