46 E ndonjë nukë mund t’i përgjegjej atij fjalë, as kuturisi njeri që nga ajo ditë të piesë atë më.
Edhe Iisui si e pa atë që ju përgjegj mënçurë, i tha atij: Nukë je larg nga mbretëria e Perndisë. E njeri nukë guxon ta piet më atë.
E nukë guxon më ta piet atë njeri gjë.
E as ndë këto nukë mundnë t’i përgjegjishnë atij.
E sepse shihnë njerin’ e shëruarë që rrij me ta bashkë mbë këmbë, s’mund të thoshnë gjë kondrë.
E kur thoshte ai këto fjalë turpëronishnë ata që i rrijnë kondr’ atij. E gjithë turma gëzonishnë për gjithë punët’ e nderçura që bënishnë prej si.
E ju përgjegjnë Iisuit, e i thanë: Nukë dimë. Edhe ai u tha ature: Edhe unë nuk’ u thom juvet, se me ç’urdhër bëj këto.
E ndë e thërret atë Dhavidhi Zot, qish është biri tij?
Unë jam Perndia e baballarëvet suaj, e Perndia e Avraamit, e Perndia e Isaakut, e Perndia e Iakovit. E Moisiu u drodh, e nukë guxon të vështron.
E ata pushuanë, e zuri, e e shëroi atë, edhe e lëshoi.