E u thot’ ature: Juvet mir’ e diji që s’është ndëjierë njëit çifutit të bashkonetë, a t’afëronetë me njeri prej tjetër miletit. Ma mua më dëftoi Perndia të mos thom ndonjë njeri të ndierë a të pëgërë.
Un’ e di, edhe kam tharosnë mbë Zotnë Iisunë, që s’është ndonjë punë e pëgërë mbë vetëhe të saj; po mb’atë që e sillois se ësht’ e pëgërë, mb’atë ësht’ e pëgërë.
Sa më shumë mundim do të pësojë (silloisnie juvet) ai që shkel të bir’ e Perndisë, gjakn’ e dhiathiqit së ri që u shënjtërua mbë të, e e merr si çdo gjak, e shan Shpirtin’ e dhurëtisë?