6 E si pa Iisunë për së largut, u lëshua me vrap, e u fal nde ai.
Ti beson që Perndia është një, mirë bën; edhe të paudhëtë besojënë, edhe dridhenë.
Edhe dhemonëtë dilë nga shumë, e thërrisnë, e thoshnë, se ti je Krishti i biri i Perndisë, e i qërton, e nuk’ i lijte ata të thoshnë, sikundr’ e dijnë, që ai është Krishti.
Këjo vin pas Pavllosë edhe nevet, e thërrit, e thosh: Këta njerëz janë ropt’ e Perndisë lartë, që na dëftojënë nevet udhën’ e shpëtimit.
E gjithë kohënë nat’ e ditë rrijte ndëpër male, e ndëpër varre, tuke prerë vetëhen’ e tij me gurë.
E si briti me zë të madh, i tha: Ç’ke të bëç ti me mua Iisu i biri i Perndisë së lartë? Të betoj te Perndia të mos më mundoç.