39 E si hiri brënda u thot’ ature: Pse nakatoseni e qani? Vashëza nukë vdiqi, po flë.
Ma si zbriti Pavllua, ra mbi të, e si e pushtroi, tha: Mos viri silloi, se Shpirti i tij është mbë të.
Që vdiqi për nevet, që të rrojmë me të bashkë, kaqë kur jemi cgjuarë, aqë kur jemi fleturë.
Pra andaj janë ndër ju shumë të pafuqiçim e të sëmurë, e vdesënë dica.
U tha ature: Ikëni sepse vashëza nukë vdiq, po flë. E ata përqeshnë me të.
E vjen mbë shtëpi të së parit së sinagojit, e sheh shumë nakatosí, e shumë që qajnë, edhe ulërijnë fort.
E e përqeshnë atë. Edhe ai si i kreu të gjithë jashtë, mori me vetëhe të jatn’ e djalit, edhe mëmënë, edhe ata që pat me vetëhe, e vate brënda tek qe vashëza shtrijturë.