9 E u thosh ature: Ai që ka veshë për të digjuarë, le të digjojë.
Cili ka veshë për të digjuarë, le të digjojë.
Ai që ka vesh le të digjojë atë që thotë Shpirti mbë qishëra.
Ai që ka vesh, le të digjojë atë që thotë Shpirti mbi qishëra.
Ai që ka vesh, le të digjojë ç’thotë Shpirti ndë qishëra.
Vështroi adha qish digjoni, se atij që ka do t’i ipetë, e nga ai që s’ka, edhe ajo që duketë se ka do të mirretë prej si.
E thirri botënë, e u tha ature: Digjoni, edhe kupëtoni.
Kush ka veshë për të digjuarë, le të digjojë.
Digjoni, na, dolli bujku për të mbjellë.
E tjatër ra mbi dhe të mirë, e dha farë që hipën, e u shtua, e bëri ku një tridhjetë, e ku një gjashtëdhjetë, e ku një njëqind.
E kur mbeti vetëmë, e pien’ atë ata që qenë pranë tij bashkë me të dimbëdhjetë paravolinë.
Kush ka veshë le të digjojë atë që thotë Shpirti mbë qishëra; atij që mund do t’i ap të hajë nga druri i jetësë, që është ndë mes të Paradhisit së Perndisë.
Ai që ka vesh, le të digjojë ç’thotë Shpirti ndë qishëra; ai që mund thotë, do të mos dëmëtonetë nga vdekëja e ditë.
Ai që ka veshë për të digjuarë, le të digjojë.