5 E si hinë brënda ndë varr, shohënë një djalosh, që rrijte mb’anë të djathëtë, veshurë me rroba të bardha, e u çuditnë.
Atëherë dha hiri edhe tjatëri mathiti që pat ardhurë më përpara ndë varr, e pa e besoi.
E qe bukuria e tij posi vetëtimë, e të veshurit’ e tij të bardhë posi zbora.
E si e pa Zaharia, u drodh e ra mbi të të trëmburë.
E atëherë poq’ e pan’ atë gjithë turma, u çuditnë, e veijnë me vrap, e i falejn’ atij.
E u çuditnë gjithë kaqë që pietishnë njëri me tjatërinë, e thoshnë: Ç’është këjo? Ç’është këjo dhidhahi e re që me urdhëri porsit edhe Shpirtërat’ e pëgëra, e digjojënë porsin’ e tij?
E merr bashkë me vetëhe të tij Petronë edhe Iakovonë edhe Ioannë, e zuri të tromaks e të helmonej.
E kur vështroijnë shohënë që guri qe shtëmëngurë, sepse qe shum’ i madh.