11 Edhe ata si digjuanë se ai rron, e u duk tek’ ajo, nukë dhanë besë.
E këto fjalë u duknë përpara ature posi marrëzi, e nukë dhanë besë mbë to.
Edhe ai ju përgjegj atij, e i thotë: O filí e pabesë, ngjera kur do të jem unë me juvet bashkë? Ngjera kur do t’u duroj juvet? Birie atë tek meje.
E si e panë atë, ju falë, e ca qenë me di mënd.
E tek nukë besoijn’ edhe ata, e qenë jashtë vetiut nga gazi, u thot’ ature: Kini gjë këtu për të ngrënë?
E i thoshnë atij të tjerëtë mathiti: Pam Zotnë. Ma ai u tha ature: Ndë mos paça ndë duar të tij plagën’ e peronavet, e të vë gjishtinë tim ndë vënd të peronavet, e të vë dorënë time ndë brinjë të tij, nukë besoj.