5 E juvet kini harruarë atë nasihat, që ajo u flet juvet posi bijet, e u thotë: Biri im, mos e le dhidhaskalin’ e Perndisë, e mos e humb zëmërënë kur qërtone prej si.
Un’ ata që dua i qërtoj, e i mundoj; kij adha zili, e metanis.
Ma kur jemi gjukuarë, mundonemi nga Zoti, që të mos gjukonemi bashkë me botë.
Lum ai njeri që duron pirasmo, sepse kur të jetë dhoqimasurë, do të marrë kurorën’ e jetësë, që është taksurë nga Zoti mb’ata që e duanë atë.
Ndë durofi mundimnë, Perndia biretë me juvet posi me djelm të tij, sepse ç’ësht’ ai djalë, që nuk’ e mundon babai?
Nuk’ ësht’ ai këtu, po u ngjall. Kujtouni ç’ju ka thënë juvet, kur qe akoma ndë Galileë.
E u kujtuanë fjalëvet së tij.
Le të mos lodhemi tuke bënë të mirënë, sepse ndë mos u lodhçim, do të korrjëmë me kohë të saj.
Nga nemuri i së tillëvet ësht’ Imeneoi edhe Aleksandhroi. Ata i dhaçë unë nde Satanai, që të mpsonenë të mos vllasfimisjënë.
Po u lutem juvet, o vëllazër, ta ruani fjalën’ e nasihatit; sepse me pak fjalë u shkrova juvet.