Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Çifut 12:3 - Dhjata e Re 1827

3 Sepse silloisni me kujdes mb’atë që duroi nga fajëtorëtë mbë vetëhe të tij kaqë antillogji të madhe, që të mos lodhi me të humburë të zëmëravet suaj.

Gade chapit la Kopi




Çifut 12:3
46 Referans Kwoze  

Le të mos lodhemi tuke bënë të mirënë, sepse ndë mos u lodhçim, do të korrjëmë me kohë të saj.


Pra andaj nukë lodhemi, ma ndonëse ai njeriu inë që është përjashta prishetë, po ai që është brëndazi përtërihetë ditë për ditë.


E durove, e ipomoní ke, e u mundove për ëmër tim, e nuk’ u lodhe.


Pra andaj, vëllazërit’ e mi të dashuritë, jini të patundurë e të stereosurë, tuke tepëruarë gjithënjë ndë punë të Zotit, sepse e diji që mu(n)dimi juaj nuk’ ësht’ i mbrazëtë mbë Zotnë.


Tuke vështruarë nd’atë që nisi edhe sosi besënë, Iisunë, ai për gëzim që i qe vënë përpara tij duroi kruqnë, pa vënë ndër mënd dhunënë, e ndënji mb’anë të djathëtë të fronit së Perndisë.


Andaje, vëllazër Shënjtorë, të thirrë ndë të thirrturë të Qiellet, vështroni Apostollonë e Arhierefnë të mollojisë sanë, Iisu Hristonë.


Pra andaj si kemi këtë shërbesë nevet, sikundrë u eleism, nukë përtojëmë.


Pra andaj e ndiqnë Iisunë çifutë, e kërkoijnë ta vrisnë atë, sepse bën këto të Shëtunë.


E juvet kini harruarë atë nasihat, që ajo u flet juvet posi bijet, e u thotë: Biri im, mos e le dhidhaskalin’ e Perndisë, e mos e humb zëmërënë kur qërtone prej si.


E kur vate ai ndë shtëpi të njëit nga të parët’ e Farisejet të shëtunë, të haij bukë, e ata rrijnë, e vështroijnë atë.


Ma juvet, vëllazër, mos u lodhni tuke bërë të mirëtë.


E si tha këto, një nga shërbëtorëtë që gjëndeshinë atje i dha një shuplakë Iisuit, e i tha: Kështu përgjegje nde i pari i priftëret?


I thonë dha atij Çifutë: Ndashti pa e njohm, që ti je i xhindosurë. Avraami vdiqi, edhe profitëritë, e ti thua: Kush ruan fjalënë time, do të mos hajë vdekëjë ndë jetë të pasosurë.


Andaj muarrë gurë të bijnë mbi të. Ma Iisui u fsheh e dolli nga Ieroi, e shkoi ndëpërmes të ture, e ashtu vate.


Andaj i than’ atij farisejtë: Ti ep martiri për v etëhe tënde. Martiria jote s’ësht’ e vërtetë.


E bënej një murmur’ e madhe ndë turmëra për të. Ca thoshnë se është i mirë. E të tjerë pa thoshnë: Jo, po gënjen turmënë.


E i digjoijnë gjithë këto edhe Farisejtë, që qenë të shtrëjtë, e përqeshnë me të.


E Farisejtë edhe Grammatejtë murmurisnë, e thoshnë se: Kij merr afër fajëtorëtë, e ha bashkë me ta.


E Grammatejtë nisnë të mëndonejnë, e të thoshnë: Ç’është kij që flet vllasfimira? Kush mund të ndëjejë fajetë, përveçme vetëmë Perndisë?


E i bekoi ata Simeoni, e tha nde mëm’ e tij Mariami: Ja kij gjëndetë për të gremisurë, e për të ngriturë shumëvet ndë Israil, edhe për nishan që do të thonë kondrë për të.


Ahiere vanë Farisejtë, e bënë të mbëjedhurë, e mëndoneshinë, qish ta zijnë atë ndë fjalë.


E kërkoijnë që ta zirinë atë, po u trëmnë nga bota, se e kishnë atë posi profit.


E si erdhi ai ndë qishë, u qasnë nde ai tek dhidhaks të parët’ e priftëret edhe pleqësi e llaoit, e i thoshnë: Me ç’urdhër bën këto, edhe kush ta dha ti këtë urdhër?


Pse mathitit e tua nukë mbajënë porsit’ e pleqet, se nukë lajënë duartë kur hanë bukë?


E Farisejtë si digjuanë, thanë: Kij nukë nxjer të paudhëtë, po me anë të Veellzevullit, të parit së paudhëvet.


Erdhi i biri i njeriut, që edhe ha, edhe pi, e thonë: Na njeri ngrënës edhe verëpimës, miku i Tellonëvet edhe i fajëtorëvet. E u gjukua sofia nga djelmt’ e saj.


E digjuanë ca nga Farisejtë, që qenë me të, e i than’ atij: Mos jemi edhe na të verbërë?


Sepse thoshnë shumë nga ata: Ai ësht’ i xhindosurë, e ka humburë mënt’ e tij. Ç’rriji e i digjoni atij?


Ai kur mallëkonej, nukë mallëkon; kur pëson nukë kanos; po lihej ndë duar t’atij që e gjukon pa gjuq.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite