1 E një njeri që quhej Anania me gruan’ e tij Sapfirënë shiti një arë.
E më të pastajmenë mbë një shtëpi të madhe nukë janë vetëmë enë t’arta e t’ergjënta, po edhe të drujta e të balta; e ca janë për punë të nderçme, e ca janë për punë të ndiera.
Gjith’ atë që më ep mua babai, tek meje do të vijë, e unë do të mos nxjer jashtë atë që vjen tek meje.
Si pati një arë, e shiti, e pruri asprëtë e i vuri ndë këmbë t’apostojet.
E ndau ca asprë nga të çmuaritë me të dijturë edhe të gruasë tij; e pru një copë gjë, e e vuri ndë këmbë t’apostojet.