Apolalipsi 6:1 - Dhjata e Re 1827

¹ E paçë kur hapi qengji një nga të shtatë vulatë, e digjova një nga të katër kafshëtë që thosh me zë si të gjëmimit: Eja e shih.

Apolalipsi 6:1 Referans Kwoze

Apolalipsi 5:1

E paçë mb’anë të djathëtë t’atij që rrij mbë fron, një kartë të shkruarë brënda, e jashtë vulosurë me shtatë vula.

Apolalipsi 6:5

E kur hapi vulën’ e tretë, digjova kafshën’ e tretë që thosh: Eja e shih. E vështrova, e ja një kalë i zi, e ai që qe hipurë mbë të, kish një zigare mbë dorë të tij.

Apolalipsi 19:6

E digjova një zë posi një turmësë madhe, e si gjëmim ujëravet shumë; e si një zë gjëmimevet së mëdha, që thoshnë: Allilluia; sepse mbretëroi Zoti Perndia fuqimadhi.

Apolalipsi 6:7

E kur hapi vulën’ e katërtë, digjova zën’ e kafshësë katërtë, që thosh: Eja e shih.

Apolalipsi 14:2

E digjova një zë nga qielli si gjëmim të shumë ujëravet, e si një zë bumbullimësë madhe. E zënë që digjova posi t’ature që qitharisjënë me qithara të ture.

Apolalipsi 11:19

E u hap naoi i Perndisë ndër qiell, e u duk qivotoja e dhiathiqisë tij, ndë nao të tij; e u bënë vetëtima, e të thirrtura, e gjëmime, e tërmete, e breshër i madh.

Apolalipsi 6:3

E kur hapi vulën’ e ditë, digjova kafshn’ e ditë që thosh: Eja e shih.

Bëratë 4:20

Sepse navet nukë mundjëmë të mos flasëmë për ato punëra që pam e digjuam.

Ioanni 1:29

Ditën’ e nesërme sheh Ioanni Iisunë që vinte tek ai, e thotë: Ja qengji i Perndisë, ai që ngrë fajnë e gjithë botësë.

Apolalipsi 4:8

E të katër kafshëtë kish cilado mbë vetëhe të ture nga gjashtë krahë rrotullë, e brëndazi qenë plot me si; e s’kanë të prëjturë as ditë as natë tuke thënë: Shënjt, Shënjt, Shënjt, Zoti Perndia, ai q’i mban gjithë, ai që qe, ai që është, e ai që do të vijë.

Apolalipsi 5:8

E poqë mori kartënë, të katër kafshëtë e të njëzet e katër pleqtë ranë përmbis përpara qengjit e kishnë cilido qithara e kupa t’arta plot me mirudhira. Ato janë të falat’ e Shënjtorëvet.

Apolalipsi 5:12

Ata thoshnë me zë të madh: I zoti është qengji i therturë të marrë fuqinë, e të pasuritë, e sofinë, e kuvetnë, e nderë, e lëvdimnë, edhe bekimnë.

Apolalipsi 8:1

E kur hapi vulën’ e shtatë, u bë pushim ndër qiell afëro një gjusmë sahat.

Apolalipsi 13:8

E do t’i falenë asaj gjith’ ata që rrinë mbi dhe, ëmëret’ e ature nukë janë shkruarë ndë kartë të jetësë të qengjit që është therturë që nga nisëja e jetësë.