Po ajo (është) gjëndëje e riepur’ edhe e sveshurë; të gjithë janë zënë ndë dhokan ndëpër shpellat, edhe janë fshehurë ndëpër burgjet; janë plaçkë, edhe s’ka kush i shpërblen, (janë) gjë e rrëmbyerë, edhe s’ka se kush të thotë: Këthe-je.
Edhe ç’do të bëni ndë ditët të vështruarit, edhe ndë prishëjet (që) do të vinjë prej së largu? Te cili do të shkoni për ndihmë? Edhe ku do të lini lavdinë tuaj,
Edhe do të ndenjë duart’ e tia ndë mest t’atyreve, posi ay që bën mbë not nden (duartë) për të bërë mbë not; edhe do të përunjë madhështin’ e atyreve bashkë me punët’ e liga të duaret atyre.