Të faniturit’ e Isaisë të birit Amosit, që pa për Judhën’ e për Jerusalimënë, ndër dit të Oziahësë, të Jothamit, të Ahazit, të Ezeqisë, mbëretëret Judhësë.
Kështu thotë Zoti, Shpërblimtari juaj, Shënjti i Israilit: Për ju dërgova ndë Vavillonë, edhe prura poshtë gjithë të ikuritë, edhe Halldhejtë që mburreshinë mbë lundrat.
Atë ditë, thotë Zoti i ushtërivet, perona që është ngulurë ndë vënt të shëndoshë do të luanjë, edhe do të nxiret’ e do të bierë. Edhe barra që është mb’ atë do të rrëzonetë, sepse Zoti foli.
Na Zoti tek po hipën mbi re të lehtë, edhe do të vinjë ndë Egjyftëri, edhe idhullat’ e Egjyftërisë do të shigullonjënë nga faqeja e ati, edhe zemëra e Egjyftërisë do të tretetë ndë mest t’ asaj.
mb’ atë herë Zoti i foli Isaisë të birit Amosit, e tha: Shko, e sgjith thesinë nga mesi yt, edhe cbath këpucëtë nga këmbët’ e tua. Edhe (ay) bëri ashtu, tuke ecurë sveshur’ e cbathurë.