Sepse hipi përpara ati posi bim’ e ngjomë, edhe posi rrënjë nga dheu i thatë, s’ka fytyrë, as bukuri; edhe e pam atë, edhe s’kishte bukuri që t’e dëshëronim atë.
Të shtuarët’ e pushtetit (ati) e paqtimit (ati) nukë do të ketë funt, mbë fron të Dhavidhit, edhe mbë mbëretërit t’ati, që të vërë mbë sërë atë, edhe të forconjë atë, me gjyq e me dreitëri, që tashi e gjer ndë jetë (të jetëvet). Zëlia e Perëndisë ushtërivet do t’e bënjë këtë.
Edhe atë ditë do të jetë një rrënjë e Jesseut, e cila do të rri për shenjë të gjëndëjevet; nd’ atë do të mpshtetenë kombatë, edhe të prejturit’ e ati do të jetë lavdi.
Po (do të mbesë) nd’ atë edhe një e dhietë, edhe ajo përsëri do të hahetë; posi vgjërit e lisit, që (u mbitetë) trungu, kur pritenë, (kështu) farësë shënjtëruarë (do të mbetetë) trungu i asaj.
Sepse na lindi dialë, na u dha bir; edhe pushteti do të jetë mbi supt t’ati, edhe emëri i ati do të kluhetë: I çudiçim, Këshillëtar, Perëndi i fortë, At’ i jetësë që vien, I par’ i paqtimit.