Isa ka a kan nabɔ ko: «Jerusalɛmu, Jerusalɛmu. Ai ye nabiilu faala a ni mɛnilu yon ai kawandi la, ai ye woilu bon kaba la ka ii faa. Siɲa siyaman, n tɛrɛ ye a fɛ ka ai ladɛn ikomin sisɛ ba ri a denilu ladɛn ɲa mɛn ka ii dokon a kɔrɔ. Kɔni ai ma sɔn wo ma.
«Ee Jerusalɛmukailu, Jerusalɛmukailu. Ai ye nabiilu faala. Alla wa mɛnilu lɔ ai kawandila, ai ye woilu bonna kaba la ka ii faa. Siɲa siyaman, n tɛrɛ ye a fɛ ka ai ladɛn ikomin sisɛ wa ye a denilu ladɛnna ɲa mɛn ma ka ii dokon a kanban kɔrɔ. Kɔni ai ma sɔn.
Isa ka ii jabi: «A ye di? Ka kɔɲɔcɛ to a duɲɔɔilu dafɛ kɔɲɔmalɔ rɔ, kɔɲɔcɛ duɲɔɔilu ri se ii ɲakɔrɔ sidila wa? Wo kuma tɛ. Kɔni lon do natɔ, kɔɲɔcɛ ri bɔ ii tɛma. Wo lon, ii ri sun don.