16 «N ye bi mɔɔilu lala nfen ma? Ii bɔni denninilu la, mɛnilu siini lɔfɛ rɔ. Ii ye a fɔla ii duɲɔɔnilu yɛ ko:
Wo rɔ Isa ka ɲininkali kɛ ko: «Alla la Mansaya ni nfen mununni? N di se a ni nfen lala a ɲɔɔn ma?
N di tuɲa fɔ ai yɛ: mɔɔ woilu bɛɛ faa kunko ri be bi mɔɔilu kan.
Ai fɔnfɔnni munuɲailu! Ai ma ɲi. Ai ri se kuma ɲuma fɔla wo rɔ di? Mɔɔ jusukun fani mɛn na, a da ye wo le fɔla.
N di tuɲa fɔ ai yɛ: sani bi mɔɔilu ye ban sala, ko woilu bɛɛ ri ban kɛla.
Tolo ye mɛn ma, wo tii ye a tolo malɔ kuma wo la.
‹A ragbɛ. An ka fule fɔ ai yɛ, kɔni ai ma sɔn ka dɔn kɛ. An ka saya donkili la ai yɛ, kɔni ai ma kasi.›
Ii ye a fɛ mɔɔilu ye ii kɔndɔn jamama yɔrɔilu rɔ. Ii ye a fɛ fanan mɔɔilu ye a fɔ ii ma ko ‹Rabi›.
Gbalo ye ai Farisilu yɛ! Ka a masɔrɔn ai wa don salibon kɔndɔ, ai ye ɲɛmɔɔ sii diya ɲininna. Ai wa kɛ so kɔndɔ, ai ye a fɛ mɔɔilu ye ai bonya ka ai fo.