7 I duɲɔɔ di to bon kɔndɔ ka jabili kɛ ko: ‹Ɛɛ, cɛɛ, i kana na n tɔrɔ sa. N da n na da tuun ka a sɔɔ. N ni n na denilu bɛɛ ra ban an lala. N ti sɔn ka foyi di i ma sisen.›
Maari, mɛn ye bontii ri, ni a wulira ka bonda latuun, ai ri to kɛnɛ ma. Ai ri da makonkon ka a fɔ ko: ‹Maari, i ye da laka an yɛ.› Bontii ri jabili kɛ ko: ‹N ma a lɔn i bɔni yɔrɔ mɛn dɔ.›
Wo rɔ, Isa wara ii kɔfɛ. Ii sudunyani kɛlɛden kuntii wara, kɛlɛden kuntii ka a teri doilu lawa Isa ma, ka a fɔ a yɛ ko: «Maari, i kana i jɛrɛ tɔrɔ. N na hakan tɛ i ye don n wara, ka a masɔrɔn i ka bon nde ri paaɔn!
Awa, ka sunkurun hankilitanilu wani to tulu san diya, kɔɲɔcɛ nara. Sunkurun mɛnilu rabɛnni, woilu ni kɔɲɔcɛ wara don kɔɲɔmalɔ tolon dɔ. Mɔɔilu ka da tuun.
Hali a ma sɔn ka buru di i ma ai la duɲɔɔnya kosɔn, i wa to a la da makonkon na fo ka a ɲagba, a ri wuli ka i mako bɛɛ ɲa jɔ! Baa, i ma sɔn ka a matara boloka.