18 Гэвч уул ч хүртэл нурж эвдэрдэг. Хад чулуу ч байрнаасаа ховхордог.
18 Гэвч нурж буй уул ч хүртэл эвдэрч, хад чулуу ч байрнаасаа хөдөлдөг.
хуйлагдах ном лугаа адил тэнгэр заагдан салж, алив уулс, арлууд ч байрнаасаа хөдөлгөгдөв.
Уурандаа өөрийгөө тасчих чамаас болж газар дэлхий хоосорч, хад чулуу байрнаасаа хөдлөх үү?
Уулсыг Би хартал, Үзэгтүн, тэд доргиж байв. Дов толгод бүгд хойшоо урагшаа хөдөлж байв.
Цагаан өнгөтэй агуу сэнтий болон дээр нь Залрагчийг би харав. Түүний дүр төрхөөс газар, тэнгэр зугтсан бөгөөд тэдэнд байх газар эс олдов.
Хоёр дахь тэнгэрэлч бүрээдэхэд галаар шатаж буй асар том уул мэт юм тэнгист хаягдав. Тэнгисийн гуравны нэг нь цус болж,
Үзэгтүн, сүмийн хөшиг дээрээсээ доош хүртэл хоёр хэсэг болон цуурсан ба газар хөдлөн хад чулуу бут үсэрч,
Аяа, Та тэнгэрийг яран доош бууж ирвэл Оршихуйд тань уулс доргин чичрэхсэн.
Уулс ганхаж, толгод доргивч, Энэрэл хайр минь чамаас салахгүй, Амар тайвны гэрээ минь хөндөгдөхгүй” гэж Энэрэгч ЭЗЭН чинь айлдаж байна.
Далайг хэн алгандаа хэмжиж, Тэнгэрийг төөлж тооцоолсон бэ? Хэн газрын тоосыг хэмжүүрт багтааж, Уулсыг жинлүүрээр Толгодыг хос дэнсээр жинлэсэн бэ?
Гэмт үйлдлүүд минь шуудай дотор лацдуулж, Хилэнцийг минь Та халхлаасай.
Чулуунуудыг ус элээж, Урсгалууд нь газрын шороог угаадаг. Ийнхүү Та хүний найдварыг тасалдаг.